منصور ضابطیان مجری، برنامه‌ساز و روزنامه‌نگار سینمایی درباره دغدغه‌اش در عرصه برنامه‌سازی در حوزه مستند گفت: من در درجه اول یک روزنامه‌نگار هستم و چه زمانی که در فضای مطبوعات مشغول فعالیت بودم و چه الان که در رسانه‌های دیگر کار می‌کنم، همواره بخش عمده‌ای از کارم مستند بوده است. بسیاری از برنامه‌هایی که در تولیدشان نقش داشته‌ام هم بخش‌های مستند داشته‌اند. به دلیل اینکه همیشه برایم اهمیت داشته که مستند را به خانه‌های مردم بیاورم تا بتوانند با استناد درست به مسائل مختلف نگاه کرده و درباره آن فکر کنند. بنابراین طبیعی است که این علاقه‌مندی در من وجود دارد و همیشه در برنامه‌هایم هم بوده است. حتی کتاب‌ها و پادکست‌هایی که می‌سازم، همگی یک جنبه مستندنگارانه دارند.
ضابطیان در مورد مهجور واقع شدن سینمای مستند در عرصه تبلیغات ادامه داد: این اتفاق فقط مربوط به ایران نیست و در همه جای دنیا سینمای داستانی مخاطب عام‌تری دارد. طبیعتاً به دلیل اینکه سینمای داستانی از حواشی بیشتری برخوردار است و جنبه سرگرمی دارد، آنچه که پیرامون یک قصه یا فیلم سینمایی اتفاق می‌افتد، خیلی بیشتر از آن چیزی است که در اطراف یک فیلم مستند رخ می‌دهد. بنابراین این موضوع فقط مربوط به سینما یا فرهنگ ما نیست.
نویسنده کتاب «بیزمستان» توضیح داد: به همین دلیل با شدت و ضعفی، اهمیت سینمای مستند در بعضی از کشورها بیشتر از اهمیت مستند در سینمای ما است. اما این یک قاعده کلی است که مردم عمدتاً به سینمای داستانی بیشتر از سینمای مستند، تعلق خاطر پیدا می‌کنند.
وی یادآور شد: طبیعتاً اگر آگاهی رسانی بیشتری در حوزه سینمای مستند در ایران و یا در کشورهای دیگر اتفاق بیفتد، مثل هر محصول دیگری مخاطب بیشتری جذب می‌کند. اما در مقام مقایسه اگر بخش میانی جامعه را در نظر بگیریم و از بخش خاص‌پسند جامعه صرف‌نظر کنیم، همه جوامع، سینمای داستانی را بیشتر از سینمای مستند دنبال می‌کنند.
نظر شما